Tääl: Di junghiire foon Klasbel
Et heet iinjsen en grut börestää önj Klasbel jääwen, wat Klasbelhof nåmd wörd an trinam jüdeer apsman wärw wus en diipen, briidjen grooben, weer uk diling nuch en stuk foon tu schüns weese schal. An en grut stuk mör, en räst foon dåt grut hüs, wus for da manschne iir en stää, weer’s äädern schööle an jam ferbade köön, wan fiinjde unerwäägens wjarn an ja tu lifs wänj.
An iir köö dåt wååder foon e siie uk hiilj ap tu Klasbel kaame, for ålem bai stårmflödje. Dan lüp et wååder uk trinam e boorj, dan sü nåmden da manschne dåtdeer grut stiinjhüs, as nuch åles gödj önj stånd an bai e ra wus.
Aw jüdeer boorj hüsed iinjs en en gruuliken an apluupschen junghiire/Junker. An fööl wus’r uk iinj sin böre an tiinjste an plååged ja ma årbe, wat ålt wid üt ouer jare kreefde ging an wan et bloot möölik wus, gingen da manschne ham hål üt e wäi.
For dideere junghiire jäif et ai maning keere, wat ham spoos måågeden unti wat ham an oudre gåågne köön.
Sin beest an weer hi åles for stönje an lade leet: Dåt was koordespal, tjarlinge smiten – an win, wat hi ouers as ünklük drunk; sam sään: Hi süpt.
Apsliik unti goue waane häi’r knååpenooch, ouers wilems köm di junghiire foon Bousbel/Bosbüll ouer tu ham an dan wörd koorded unti da tjarlinge hoopeden an treelden ouer e scheew.
Da wjarn biise ai foon gouen sliik: di iine wus en brääker an brükd sin kreefde önj föölihäid, di oudre wus nüügenkrüm, füünsch an döördraawen. Aw di wise måkerden ja rucht gödj an wan’s iinjsen baienouder wjarn, spikeliirden ja ålt aw schit an wat ja as näist ütfreese köön, an bai suk geläägenhäide wörd uk orntlik wat döört hålsluch gin.
Aw dideere däi, wat en föölen iinje naame schölj, sätjen’s wi am dåt üülj iikenscheew önj Klasbelboorj, dan di bousblinger wus nü jüst geest, dan jare gasteriiren ging ålt amschafts.
Da tjarlinge-bäägre stöön aw e scheew, giiljstöögene wjarn apseet as latje törme an en grut krük ma swååren win stöö deer for e turst.
Di een begand gödj aw jare maniir: Ja lååkeden ouer da dumpeldoode, wat’s enouder ferteele köön an ouer da föölihäide, wat’s nuch aw looger häin, ouers as da tjarlinge ouer e scheew sman wörden an di Bousblinger rucht sü oofting en seeks smiitj, wörd dåt lååken foon di Klasblinger ålt mör rüch an san winbääger åltu gau wi’ lääsi. An di bunke ma dukoote wörd ålt huuger aw e Bousblinger sin sid. Ouers e spaaldöiwel häi ja ful önj e grääp, ja spaalden an spaalden, stün am stün – an da hoode wörden ålt mör rüüdj for hitsihäid, ouers uk ouerdåt e win ja ål fåli tu hoods stäägen wus.
Di Bousblinger smiitj, da tjarlinge treelden – ouers deer däi di Klasblinger aw iinjtooch en gruten måålen biiljk foon ham, dan nü wus’r wis am wörden, dåt di iine tjarling foon di Bousblinger ma blii ütgin wus, tu dåt deer ålt en seeks eefter boowen tu laden köm. Deer köö hi sin måålihäid ai mör bändie, stååt iinj e scheew, wat ma en grut rabaler ouer e teele fluuch, ging aw di Bousblinger tu, riif sin wjard foon e sid an wälj san näiber, wat ham sü bedräägen häi, dilsteege. Ouers di sprüng tu side, füng fååse aw sin swjard an nü begand en steegen an hauen aw laawen an düüs. Et wörd en wilen doons am scheew an stoule; di Bousblinger snääweld an di oudere stäk tu. Dåt toot häi da tiinjste wiiken mååged an as ja intu kömen, såchen ja di näiber önj sin äin blödj laden. Made da tiinjste wjarn uk di Bousblinger sin an deeram köö jü dood an di düüs uk ai lung hiimlik hülen wårde.
Di junghiire wörd kort awääddrie aw sin äin stää fååstseet, an bai di näiste tingdäi schölj’r oufuurdiild wårde.
Di däi köm, an di fooged foon e kining, wat rucht spreege schölj, leet di Klasblinger tu dåt ruchtstää, dåt tingstää (nü: Tinningstedt) fääre an deer wörd hi tu düüdje oufuur-diild.
Deer häi di Klasbeler (unti: Klasblinger) såcht uk ma räägend, ouers hi baded am en leesten gnoode, dåt’r nuch iinjsen trii tooche am sin stää ride muurst, sü wus’r uk paroot for e düüs. Deer füng hi ferloof tu, an di Klasblinger mååged ham radi for di leeste rid, ouers di lastie kjarl häi wat hiilj ouders önj e san. Hi hååld san suurte üt e bousem, wat hi wäägelung ma muulke an wiitjebrüüdj tufoudert häi an di deeram ai wust wat hi ma åål sin kralhäid an kreefde apstale schölj. Di Klasblinger riidj önj sanien galup twaie am sin stää aw di smeele strimel twasche mör an grooben, ouers bait treed tooch däi hi san hängst e spoore, an ma en gruten sats sprüng di hängst ouer e grooben an stuuf ma san rider oufsää twas ouer feen’ an fälje.
Natörlik wörd deer präiwed an rid di ütnaier in, ouers da ferfüliere sakeden ål gau äädern üt. Hängst an rider wörden ålt latjer an am en schör wjarn’s ai mör tu schüns.
Di junghiire häi ham südänji reedie kööt, ouers hi schal ham deer önj e fråmde ai turuchte fünen heewe an et laawen heet ham niinj spoos mör mååged. Bål wus’r heer, bål wus’r deer.
An eefter sün ünroui laawen köö hi uk eefter e düüs niinj rou fine.
San gaist draft ambai an wilems as di uk tu schüns unti tu spören an fernaamen, wan’r am madernåchtem twasche sin börestää an e klasblinger schörk unerwäägens/ tuwäis as, seede da, wat et fernümen häwe.